استفاده از ویژگی های مغناطیسی برای بررسی نقش واحدهای سنگ شناسی در تولید رسوب (مطالعه موردی: حوزه آبخیزحسن ابدال زنجان)

  ویژگی­های مغناطیسی یکی از قابلیت­های نهفته در کانی­هاست که برای تشخیص نوع کانی­ها مورد استفاده قرار می­گیرند به طوری که با استفاده از آن­ها می توان نوع و محل یک کانی را ردیابی کرد. در تحقیق حاضر از چهار پارامتر مغناطیسی XLF، XHF، XFD و XFD% برای منشأیابی رسوبات و تفکیک منابع رسوب در حوزه آبخیز حسن ابدال زنجان استفاده گردید. ابتدا از رسوبات پشت سازه‌های آبخیزداری و رسوبات بستر آبراهه‌ها و از واحدهای سنگ­شناسی حوزه آبخیز به عنوان منابع تولید رسوب با سه تکرار نمونه­برداری انجام شد. سپس نمونه ها از الک 5/62 میکرون عبور داده شدند و پارامترهای مغناطیسی با استفاده از دستگاه مغناطیس سنج اندازه گیری شد. در مرحله بعد سهم واحدهای سنگ­شناسی در تولید رسوب با استفاده از روش­های آماری وچند متغیره ترکیبی تعیین شده و شاخص اهمیت نسبی به عنوان نماینده­ای از میزان تولید رسوب واحدهای سنگ­شناسی مدنظر قرار گرفت. نتایج نشان داد که واحد Pd  با 76/49 درصد بیش‌ترین سهم را تولید رسوب دارد. این واحد متشکل از ماسه‌سنگ کوارتزی، شیل و ماسه‌سنگ صورتی تا سفید و دولومیت توده‌ای با گرهگ­های چرت می‌باشد. دومین واحد مهم Pl-Qc می‌باشد که شامل کنگلومرای سست با گرد­شدگی متوسط و جورشدگی ضعیف به رنگ خاکستری روشن بوده و سهم آن در تولید رسوب 13/15 درصد می‌باشد. واحد Єz با 40/7 درصد در رتبه سوم قرار دارد که این واحد شامل شیل میکایی صورتی تا قرمز می‌باشد. هم چنین سهم سایر واحدهای سنگ­شناسی PMl، Єl، Ef، Ev، Ek1، Qt، Js، Єbt و Et به ترتیب 54/5، 39/5، 53/3، 44/3، 96/2، 37/2، 13/2، 94/1 و 42/0 درصد می‌باشد.